عهدکرده ام روی صحرای تنت،سنگفرشی ازتنم بگسترانم…دلم رابه دلت بسایم تاسوزش فراق این روزهارادمی ارام کنم …
سکوت میکنم
و به امتداد سکوتم تورامیخواهم …
این خواستن هارا ،نداشتن هارا..حتی همه غصه های نبودن تورا باکسی تقسیم نمیکنم ..
اصلا بازهم …
….سکوت میکنم
امشب دلم رامیان دانه های اناری که بین انگشتانت
…
جاگذاشتم
درون کاسه انارراببین …
تصمیم دارم
بنویسم
باز بنویسم … اگرموافقی برایم لبخندبزن
?
خاستم خیلی صمیمی وبی مقدمه ازمحبوب بی مثالم تشکرکنم….ممنونم که گل های سپیدبرفت را روی سرمان ریختی…من مثل مورچه ای که ارام برگ راتکان میدهدتاهوای بیرون رانگاه کند ،هرازگاهی پرده راکنارمیزنم وازپشت پنجره نقل های عروسی ابرهاراکه روی زمین میپاشدرامیبینم …. گفته بودم صبح می ایم پی ات…برف امدردپایت گم شد
